HASANKEYF’İN KOKUSU, DİCLE’NİN SESİ…

Yok olacağını bildiğimiz zaman neden daha çok değer veriyoruz bir şeylere? Son nefesine günden güne yaklaştığını bildiğimiz için mi bu kadar çok sevdik Hasankeyf’i? İnsan kendi doğasını, insan kendi tarihini, insan kendi kültürünü bile bile suyun altına gömer mi?...